جایی که به آن خودمان می گوییم

سال گذشته هدفم این بود که هفته ای 3 بار وبلاگ نویسی کنم. با وجود ویدئو به صورت پیش فرض تغییر در رسانه های اجتماعی که به حدود ده برابر بیشتر نیاز به کار دارد، در ذهن من این بود که سه پست وبلاگ در هفته یک کاملا قابل انجام وظیفه. اما مشکل اینجاست: وبلاگ نویسی نیز تغییر کرده است.

قبلاً می‌توانستم هر چیزی که به ذهنم می‌رسید، بدون تحقیق یا بهینه‌سازی سئو پست کنم، زیرا صادقانه بگوییم، من حتی نمی‌دانستم آن چیست. دلیلی که می‌توانم این کار را انجام دهم این است که مخاطبان داخلی داشتم که به صورت روزانه یا هفتگی به وبلاگ من می‌آمدند و منتظر یک پست جدید بودند.

با ظهور اینستاگرام و تیک‌توک و همچنین پلتفرم‌های دیگری که آمدند و رفتند، وبلاگ‌هایی که ما می‌شناختیم از مد افتادند. بسیاری از آنها – از جمله خود من – هرگز از بین نرفتند، اما تمرکز تغییر کرد. برخی دیگر کاملاً پر رونق هستند، که من کاملاً دوست دارم آنها را ببینم. اما در تجربیات خودم و بسیاری دیگر، مخاطبان بومی من با بسته شدن Google Reader کاهش یافت و خوانندگان تمایل کمتری به بازدید از یک وبلاگ داشتند، در حالی که فقط می توانستند در اینستاگرام دنبال کنند. و مانند بسیاری از وبلاگ نویسان دیگر، با کاهش تعداد من در اینجا و افزایش در جاهای دیگر، من شروع به پست ، کمتر به طور منظم کردم. من هرگز وبلاگم را رها نکردم، اما هرگز عشقی را در آن قرار ندادم تا آن را در این زمان های مختلف رشد و شکوفا کنم. من افسوس میخورم که.

در حالی که می دانم هیچ وقت دیر نیست – و هیچ برنامه ای هم ندارم همیشه ، وبلاگم – همچنین می دانم که توجه به پست های قابل جستجو مهم تر است. پست های آموزنده محتوای همیشه سبز که برای همیشه (یا حداقل بیش از 24 ساعت) در پینترست و گوگل رشد می کند. و با این حال، آنچه که اغلب می‌خواهم درباره آن بنویسم، اطلاعات نیمه بی‌فایده و بین‌المللی است.

به طور خلاصه، من می خواهم طوری وبلاگ بنویسم که انگار در یک دفتر خاطرات می نویسم. من فضایی می خواهم برای به اشتراک گذاشتن آنچه روی آن کار می کنم قبل از انجام شد. من یک فضای کوچک می خواهم که در آن احساس امنیت بیشتری داشته باشم تا کمی بیشتر مانند گذشته به اشتراک بگذارم. کمتر مدیریت شده، بیشتر در لحظه.

بنابراین، من یک Substack را شروع کردم. دارم امتحانش میکنم ببینم اون جای خالی رو پر میکنه یا نه. در حالت ایده‌آل، مک، برای به اشتراک گذاشتن افکار، غوغاها، الهامات و کارهای در حال پیشرفت من خواهد بود. و سپس پروژه‌های نهایی و تمام‌شده با تمام دستورالعمل‌ها و جزئیات همچنان می‌توانند در اینجا و در اینستاگرام، مدیریت‌شده‌تر، سازمان‌دهی‌شده‌تر و مختصرتر زندگی کنند.

اگر شما هم مثل من روزهای معمولی وبلاگ نویسی را از دست می دهید، امیدوارم در Substack نیز مش، شوید تا مستقیماً به صندوق ورودی خود ارسال شود. من هنوز تو را در اینجا خواهم دید. اما احتمالاً نمی توانم به سه پست در هفته متعهد شوم، زیرا قبلاً کمی لاغر شده ام.

در اینجا در Substack من مش، شوید.